Illustratie | Sandor Paulus
door

TUssen de oren | Een (h)eerlijke kijk op positive framing

17/04/2015

Het gaat goed met de werknemers van de TU/e. We kunnen sinds gisteren betaald, maar (h)eerlijk parkeren, doen meer met minder in het nieuwe Flux-gebouw. En de toekomstige bewoners van het gerenoveerde maar krappe Hoofdgebouw wacht de verlossing van het nieuwe werken. Allemaal voorbeelden van wat in de psychologische literatuur wordt aangeduid met positive framing: de aandacht vestigen op een positief aspect van een object of beleidsmaatregel (gemak van kentekenherkenning, betere afstemming tussen werk en gezinsleven) met als doel mensen dat object of die maatregel in zijn geheel positiever te laten beoordelen.

Onderzoek naar framing kent zijn oorsprong vanuit de door Tversky en Kahneman ontwikkelde Prospect Theory. Deze theorie stelt dat mensen verliesvermijdend zijn en dus bij het maken van risicovolle beslissingen de voorkeur geven aan in termen van winst geframede keuzes; een beslissing waardoor 200 van de 600 mensen zullen overleven klinkt immers veel aantrekkelijker dan een waardoor 400 van de 600 mensen zullen sterven.

Dat framing ook voor marketingdoeleinden interessant is, liet onderzoek van Levin en Gaeth zien: Hetzelfde gehakt verkopen als bestaande uit 75% mager vlees bleek aantrekkelijker dan wanneer het werd verkocht als bestaande uit 25% vet vlees. Het leek nog beter te smaken ook.

Toch moeten we niet al te kritisch zijn op de positive framing die wordt gebruikt - bewust of onbedoeld - om ons het betaald parkeren en de inkrimping van kantoorruimte te doen laten accepteren. Integendeel, positive framing is goed. Het maakt het leven draagbaar. Daarom zijn optimisten meester in het op een positieve manier herdefiniëren van lastige of vervelende gebeurtenissen. Dat maakt optimisten weerbaarder, succesvoller, en een langer en gelukkiger leven beschoren dan hun pessimistische medemens.

Dus denk de volgende keer dat u uw auto parkeert op het MMS-terrein eens niet met weemoed terug aan de tijd dat parkeren op de campus nog gratis was, maar benadruk vooral uw bijdrage aan een leefbare campus. En wanneer het vriest en sneeuwt tijdens uw wandeltocht naar de campus doe dan als de altijd optimistische bewoners van het Honderd Bunderbos en denk “we hebben recentelijk geen aardbeving gehad”.

Antal Haans | universitair docent omgevingspsychologie in de Human-Technology Interaction groep

Deel dit artikel