Dat blijkt althans uit empirisch onderzoek van Nederlandse studenten in Buenos Aires (Padmoes & Geerts, 2013). Wat voorbeelden: poetsen kan worden uitbesteed en koken is niet noodzakelijk, uit eten kan hier namelijk al voor anderhalve euro.

Toch is een zwoele avond op eigen dakterras te prefereren boven restaurantbezoek. Want? De asado. De Argentijnse variant op de BBQ is niet bepaald gebaseerd op het zo snel mogelijk verkrijgen van een zwart stukje separatorvlees. Na twee uur bereiding kan de eerste hap van een Argentijnse bife de lomo namelijk het risico veroorzaken dat u op slag uw retourticket kapotscheurt. Saus is een doodzonde. Door de grote hoeveelheid vlees en het langzame gaarproces ben je met een asado al snel een halve dag bezig. Maar tussendoor kan er gelukkig worden uitgepuft in de hangmat, wetende dat het in Nederland sneeuwt of ijzelt ofzo.

In Argentinië is echter niet alles beter. De geldpers draait nog harder dan bij ons en inflatiecijfers worden enorm gemanipuleerd. Het grootste bankbiljet is acht euro waard. “Da’s veel hoor!”, aldus de populistische overheid. Je spaargeld of pensioenfonds kan zomaar worden ingepikt, waardoor in bijna elk huis een sok met dollars of euro’s hangt.

Om aan de zwarte vraag te voldoen krijg je op straat tweemaal zoveel peso’s voor je euro dan bij de bank. Bedrijven worden doodleuk genationaliseerd en import is verboden. Stemmen kopen met een hamburger is alleen binnen 200 meter van een stembus verboden. Maar voor ons is Argentinië het einde.