Afgelopen zaterdagavond, de dag van de Champions League finale, vond een serie verschrikkelijke gebeurtenissen plaats in mijn tijdelijke woonplaats Londen. Rondom het laatste fluitsignaal reed een busje in op voetgangers op de London Bridge. Hierna gingen de drie terroristen in Borough market de menigte, bestaande uit onder andere toeristen, voetballiefhebbers, pubgangers en jongeren, met messen te lijf.

Zelf was ik ten tijde van de aanslag gelukkig ten noorden van de Theems te vinden, waardoor ik het nieuws thuis pas te horen kreeg. Toch voelt het akelig dichtbij, aangezien ik twee dagen daarvoor op dezelfde tijd op dezelfde plek te vinden was. Maar net als bij vele Londenaren heerst vooral een gevoel van ongeloof en woede in plaats van angst, want het doel van de terroristen is het zaaien van angst. Die overwinning wordt hen niet gegund, ook al is het de derde aanslag in korte tijd in Engeland. Of, zoals de burgemeester van Londen het verwoordt: “We laten ze niet winnen, ze krijgen onze stad niet klein”.