Veel spullen en weinig opbergruimte. En dan ook nog slecht kunnen beslissen wat weg mag. Dat kan maar tot één ding leiden: een opslag waar je nog amper kunt lopen. Vind ik het thuis al ontzettend moeilijk om te ontspullen, het is nog lastiger als het gaat om de spullen die collega’s er in de loop der jaren hebben neergezet. Oude prototypes, expositiematerialen, administratie. Wat kan weg? Het is allemaal niet van mij. Maar weten de collega’s eigenlijk wel wat we allemaal bewaren?

En wat te denken van de t-shirts en truien, een paar dozen vol. Goed spul, waarschijnlijk maar een paar keer gedragen tijdens dat ene congres of event. En omdat er een duidelijke naam of datum op staat zijn ze niet meer te gebruiken voor een andere gelegenheid. Een aantal t-shirts hebben we al gerecycled voor onze jaarlijkse meerkamp. We dragen de shirts binnenstebuiten, zodat je de oude opdruk niet meer ziet.

Ik realiseer me dat vooral door mij en mijn collega’s van communicatie veel ‘spulletjes’ gekocht worden. Al is de laatste jaren de hoeveelheid drukwerk, hebbedingen en wegwerpartikelen al enorm verminderd, sinds we besloten om groenere events te organiseren en we duurzaamheid in de checklist meenemen.

Maar toch willen we vaak iets weggeven om onze boodschap kracht bij te zetten. Ik hoef alleen maar in het keukenkastje te kijken om te zien hoeveel mokken we in de loop der jaren hebben gekregen en uitgedeeld. Duurzamer dan plastic of wegwerp, dat wel. Maar moet elke mijlpaal worden bekroond met een nieuwe mok? Ik denk van niet. 

Ik heb besloten om die opruimactie van de opslag maar over de vakantie heen te tillen. En daarbij de hulp in te roepen van collega’s met talent voor opruimen. Alles wat bruikbaar is voor studenten of collega’s verzamelen we op een centrale plaats, en iedereen kan uitzoeken. 

Wellicht zijn we ook welkom bij de kledingbank en de kringloop. En hopelijk kunnen we in de toekomst nog kritischer nadenken over wat en hoeveel we bestellen, zodat er niet nog meer spullen die een keer gebruikt zijn, liggen te verstoffen in de opslag.

Annemarie van Malsen is communicatiemedewerker aan de faculteit Industrial Design van de TU/e. Ze schrijft deze column op persoonlijke titel.