Met een geïsoleerde campus en een compact centrum voelt alles de eerste maanden vooral praktisch en overzichtelijk. Niet bepaald spannend. Tot het najaar begint.

De marathon is altijd het eerste moment waarop Eindhoven echt wakker wordt. Straten waar normaal weinig gebeurt, staan ineens vol. Er hangt sfeer, mensen zijn buiten en je merkt opeens dat de stad meer in zich heeft dan je dacht.

Dutch Design Week en GLOW duwen de stad even in een andere stand. Je loopt rond zonder plan en ineens is er overal iets te zien. Strijp-S voelt voller, de binnenstad licht op en je merkt dat Eindhoven best leuk is als je niet alleen van A naar B fietst.

Dit jaar begint carnaval al vroeg, waardoor die energie bijna niet kan wegzakken. Rond 11 november - de dag waarop carnaval officieel van start gaat - klinkt carnavalsmuziek uit kroegen en langs cafés zie je groepjes mensen die elkaar opeens wél begroeten. 

Voor een paar dagen maakt het helemaal niet uit of je hier geboren bent of net een halfjaar rondloopt. Je wordt vanzelf meegenomen in het feestgedruis. Je hoeft geen fanatieke carnavalsvierder te zijn om te merken dat Eindhoven op z’n best is wanneer iedereen tegelijk buiten staat.

En in de lente hangt er dan nog dat mogelijke slotakkoord: het kampioenschap van PSV. Als dat werkelijkheid wordt, verandert de hele stad. Pleinen stromen vol, alles kleurt rood en wit, en Eindhoven voelt ineens groter en vrijer dan op welke andere dag dan ook.

Misschien is dat wel de charme van deze stad. Het bruist niet constant, maar wanneer het gebeurt, gebeurt het precies op de manier die je eraan herinnert waarom je hier eigenlijk wél wilt zijn. 

Wob Knaap is student Data Science aan de TU/e. Hij schrijft deze column op persoonlijke titel.