Op de TU/e geloven we dat elk probleem een optimale oplossing heeft. Als iets niet werkt, zoek je de fout, pas je het model aan en klaar. Politiek past niet in die logica. Er is geen eenduidige uitkomst, geen model met een minimale lossfunctie. Het draait om mensen, belangen en compromissen. Voor veel techneuten voelt dat als een slecht getraind systeem.

Misschien is dat waarom politiek hier zo weinig leeft. Niet uit onwil, maar omdat het moeilijk te vatten is. In projectgroepen kies je het model met de laagste loss, niet het compromis dat iedereen tevreden houdt. In de politiek is dat precies andersom. Het is bèta tegenover alfa. Logica tegenover interpretatie.

De internationale samenstelling van onze campus speelt ook mee. Veel studenten mogen niet stemmen. Voor hen is Haagse politiek iets wat meer op afstand speelt, zoals Nederlandse studenten de Europese verkiezingen vaak ervaren: belangrijk op papier, maar moeilijk om echt iets bij te voelen. 

Daardoor verschuiven de gesprekken automatisch naar mondiale thema’s: fossiele brandstoffen, klimaatverandering, de onrust in het Midden-Oosten. Dat zijn onderwerpen waar iedereen iets van vindt, ongeacht paspoort of stemrecht. En dat merk je ook in discussies binnen de universiteit, tot aan het College van Bestuur toe. Maar zodra het weer over Nederlandse verkiezingen gaat, is de betrokkenheid moeilijker te vinden.

Toch raakt de politiek ons direct. De keuzes over industriebeleid, woningbouw, onderzoeksgeld en onderwijs bepalen hoe wij hier studeren, wonen en straks werken. Misschien voelt politiek te complex, als een model dat maar niet goed blijkt te passen, hoe vaak je het ook probeert te finetunen.

Laten we het eens proberen, niet met een algoritme, maar met een stembiljet. Stemmen kan woensdag in MetaForum, waar een stemlokaal is ingericht. Gewoon als experiment, een iteratie in een model dat nog lang niet is uitgeleerd.

Wob Knaap is student Data Science aan de TU/e. Hij schrijft deze column op persoonlijke titel.