door

CLMN | Een droom met nachtmerries

04/06/2013

Vorige week tijdens een college begon ik me af te vragen of ik niet bij een college van Werktuigbouwkunde was gaan zitten, want het ging alleen maar over fietsen. Van vélocipède tot wielrenfiets, van de aanleg van fietspaden tot rijwielbelasting. Het ging maar door.

Ik leerde dat na de prijsdalingen van de fiets in 1900 het bezit van de tweewieler zo gebruikelijk werd dat het niet meer over een status besliste. Zo lijkt het ook een beetje te gaan met de academische titels die je nu nog slechts krijgt na het behalen van een universitaire opleiding. Als we straks allemaal bachelor of science kunnen heten en aan een ‘university’ studeren, wat is dan nog ons statusbeslissende symbool als TU/e-student ten opzichte van een hbo-student?

Toch, zoals verwacht, weerhoudt dit toekomstige studenten er niet van voor onze geweldige technische universiteit te kiezen, want de meeste faculteiten krijgen het komende jaar te maken met een flinke stijging van het aantal studenten - als we de vooraanmeldingen mogen geloven. Het bouwen van je eigen droom door het samenstellen van je eigen bachelor is dus een succes, in theorie. Zelf loop ik deze week, de week van de deadline voor het inleveren van mijn keuzevakken, tegen minstens honderd onzekerheden aan. In de praktijk levert de droom dus ook enkele nachtmerries op…

Maar het laatste kwartiel loopt gelukkig bijna op zijn einde. Nou betekent dat helaas ook dat de tentamens er bijna aan komen, maar daarna kunnen we weer even bijkomen, terwijl we duimen voor goede cijfers en na het passeren van enkele dagen toch minstens veertig keer per dag op F5 drukken op de resultatenpagina. Tenminste, zo ben ik dan… Nog even volhouden dus!

Jessica Burger | studente Technische Natuurkunde en Biomedische Technologie

Deel dit artikel