De ergste kritiek is inmiddels weggeëbd, omdat enerzijds bleek dat Lemmens’ hersenspinsels zo gek nog niet waren en anderzijds het aantal studenten in het Bachelor College dat ook nog het oude systeem meemaakte vanzelf afnam. Nieuwe bachelorstudenten -en dat worden er dankzij het BC elk jaar meer- zijn simpelweg niet anders gewend en weten niet beter.

Studieverenigingen zijn echter bang dat zij door vervagende grenzen tussen studies hun machtige positie verliezen. De plek die studieverenigingen in het Eindhovense studentenleven hebben verworven, is bijzonder. Waar in andere studentensteden de studievereniging doorgaans niet meer dan een veredeld boekenverkoopclubje is, organiseert deze op de TU/e een breed scala aan activiteiten en heeft ze goede contacten met bedrijfsleven én de universiteit zelf. Iets dat gekoesterd moet worden, ware het niet dat de gemiddelde student daardoor vaak niet verder komt dan de eigen faculteit en borrelruimte. En de studieverenigingen lijken er alles aan te doen om dat zo te houden.  

Het doet denken aan het gespartel van oubollige industrieën als zij door een disruptive innovation hun marktaandeel dreigen kwijt te raken. De hotelbranche ziet huisverhuurwebsite AirBnB nog liever vandaag dan morgen verdwijnen, en taxichauffeurs in steden als Brussel en Parijs stonden op de barricades tegen de hippe taxi-app Uber. Maar zulk gespartel is vaak zinloos gebleken. Zoals Darwin al zei: “It is not the strongest, nor the most intelligent that survives, but the one most adaptive to change”.

Ik hoop dat studieverenigingen erin slagen om met de disruptive innovation van het Bachelor College om te gaan en waarde blijven toevoegen aan de studententijd van TU/e’ers. En dat je die tijd dan misschien niet meer alleen deelt met studiegenoten, is toch juist mooi?