Het is een druppel in de bijna overvolle emmer aan nieuws over de ellende van de (technische) universiteiten: ruimtetekort, werkdruk, avondcolleges, ongunstige roosterveranderingen en brandbrieven naar de minister. Gaat het schip langzaam ten onder?

Al deze veranderingen, maatregels en hulpkreten hebben twee simpele doelen: meer snoeien in het te grote aantal toekomstige studenten, en het enorme aantal dat al aanwezig is fatsoenlijk kunnen onderwijzen. Al dat gesnoei heeft echter tot gevolg dat een heleboel studenten in de kou buiten de poorten zullen blijven staan, omdat ze niet voorbij de toelatingseisen komen.

De redenatie van de TU Delft is simpel: zonder een zeven of hoger voor je wiskunde B haal je kennelijk hun studies niet. Het is dan ook een héél klein beetje ironisch dat het nieuwsartikel er gelijk achteraan meldt dat 60 procent van de eerstejaars studenten met een zes voor wiskunde B meteen de propedeuse haalt.

Het is een huiveringwekkende realisatie dat, als ik twee jaar jonger was geweest, ik niet door de selectie-eisen van nu zou komen met m’n magere zesje voor wiskunde B. Ik denk dat ik het vooral verschrikkelijk zou vinden om te blijven haken op een belachelijke eis zoals deze: hij houdt geen rekening met laatbloeiers (zie ondergetekende, eerste keer Calculus met 9 gehaald), kansarme studenten of mensen die simpelweg genaaid zijn met een 6.49999999… (dat is een 6, géén 7).

Ik snap dat we strenger moeten gaan selecteren om een overvloed aan redenen, maar wanneer bereiken we het punt waarop snoeien overgaat in belachelijke, agressieve uitsluiting? Waarschijnlijk wanneer universiteiten dit soort eisen gaan stellen.

‘Mijn’ generatie had te klagen over de afschaffing van de basisbeurs en studieschulden. De komende nieuwe generatie zal zich bezorgd moeten maken over of ze überhaupt nog een plekje kunnen vinden.