Begrijp me niet verkeerd: de cantus is nooit mijn favoriete onderdeel van de introductieweek geweest. Als liefhebber van een goed gebrouwen biertje doet het natuurlijk pijn in het hart om liters gerstenat door de lucht te zien vliegen. Bovendien is de introcantus in al zijn wanorde een persiflage op hoe een cantus er uit zou moeten zien.

Maar wat was de cantus dan wel? De cantus was het enige verhaal uit de Eindhovense introductieweek waarover je stoer kon vertellen aan vrienden die in een andere stad gingen studeren. Waar vrienden uit andere steden terugkwamen met verhalen over uit de hand gelopen stapavonden en de bijbehorende lak aan het serieuze programma, of doorlopende drankspellen waarbij door de smeerboel gegleden moet worden om zoveel mogelijk bekers bier om te bowlen (en de rest vervolgens leeg te drinken), wordt het Eindhovense programma steeds serieuzer. Er moet gewerkt worden aan cases, er moeten trainingen worden gevolgd en er moet zoveel mogelijk serieuze informatie in de hoofdjes van de nuldejaars worden geduwd. En waag het eens om als begeleider met je groepje te laat te komen voor een dergelijk onderdeel.

Natuurlijk wordt er ’s avonds ook wat gefeest in Eindhoven. Maar wat goedkoop bier en een feestelijk muziekje zoals dat bij de gezelligheidsverenigingen wordt aangeboden, is niet wezenlijk anders dan de examenfeesten die de introlopers in de maanden daarvoor hebben bezocht. Behalve de lagere vrouw-/manverhouding in Eindhoven dan. Nee, waar je over kon vertellen, was de donderdagnacht doortrekken, om vervolgens met je brakke hoofd met tweeduizend man het Io vivat in te zetten. Dat was een verhaal waar mensen in je omgeving nog van opkeken. Maar wie weet kunnen de nieuwe introlopers wel stoer doen met een perfect gegooide waterballon…