Ben van Lier in 'zijn' bus. Foto | Bart van Overbeeke

Bijzondere bijbanen | Ben in de bus

Hoe kom jij aan je geld? Misschien mag je het innen bij paps en mams, misschien schraap je het zelf bij elkaar met uren werk. Werk je in de horeca, geef je bijles, vul je vakken. Of heb je een baan die anders is dan anders? In deze serie vertellen TU/e-studenten over de bijzondere bijbanen die zij hebben. Deze keer: Ben is buschauffeur.

Ben van Lier (23), die nog een half jaar op de TU/e zal rondlopen om af te studeren bij Business Information Systems, zit wekelijks 8 tot 16 uren achter het stuur van een Hermes stadsbus. “Een breder beeld van de samenleving krijgen, dat gaat bij uitstek goed in een bus”, zegt Ben van Lier. Hij houdt van de interactie met passagiers van allerlei pluimage. Maar een grotere motivatie dat Ben op de bus is beland, is zijn voorliefde voor alles wat rijdt, helemaal als er een motor in zit. Hij had lang de ambitie om vrachtwagenchauffeur te worden. Maar echt geschikt om de hele dag in zijn eentje te zijn met goederen die niets terugzeggen, nee dat is Ben niet. Zijn vrienden kennen hem als een druk mannetje, maar achter het stuur is hij de rust zelf. “Pure zelfbeheersing.” Zijn eigen Saab 93 kan hard, maar hoeft dat niet van hem.

Een topbijbaan, noemt Ben zijn 0-uren contract bij Hermes. Hij kent de 25 stadslijnen door Eindhoven op zijn duimpje. “Kan ik achteruit rijden.” Bij mooi weer raam open, fijner werk om 12 euro per uur voor te krijgen, kan hij niet bedenken. Het is ook niet zomaar een baan; Ben is wel een half jaar bezig geweest vanaf de eerste sollicitatie tot zijn eerste werkdag, nu een jaar geleden. “Om mijn busrijbewijs te financieren, werkte ik ’s nachts bij een sorteercentrum van PostNL.”

Hij heeft nog niet de route over de campus gereden, lijn 104. Daar zit hij ook niet op te wachten. “Het lijkt me drie keer niks. Je moet dan zeventien maal hetzelfde rondje rijden in één dienst. Dat is echt saai. Bovendien zijn de TU/e-wegen niet echt geschikt. De bus is zeer gevoelig voor drempels, kuilen en - bij wijze van spreken - de schaduw van lantaarnpalen.”

Een typische buschauffeur is Ben niet. De blouse van het uniform dat hij draagt (“model vuilniszak”) heeft een kleine maat, maar is nog te groot. Dat komt niet door sport. Het enige dat Ben doet, is studeren, bus rijden, drie of vier avonden per week trombonespelen (Hoi Quadrivium! Hoi Studentproof!) en tijd maken voor leuke dingen. “Tot nu toe heb ik tijd zat.”

Deel dit artikel