En hoe is het in Abu Dhabi?

Du Forum, Abu Dhabi. De laatste checks zijn gedaan, de lichten gaan uit, de muziek gaat aan en de deuren gaan open. De zaal stroomt vol. Binnen een uur staan tweeduizend mensen vol spanning en energie te wachten op wat komen gaat. Langzaam beginnen mensen te dansen, rennen de barmannen sneller om te voldoen aan alle eisen en langzaam begint de sfeer erin te komen. Mijn werk begint. Vanavond maak ik, samen met collega’s, de show voor Mel C., Akon en Missy Elliott.

In 2009 zette ik mijn eerste stappen binnen bij het jonge bedrijf 250K, als onderdeel van mijn stage voor Industrial Design. 250K creëert concepten en vertaalt deze naar de algehele ervaring van dance events en shows. Video is hier erg belangrijk, dus zo ontwikkelde zich mijn interesse voor video en licht, waardoor ik later in aanraking kwam met Eyesupply; een van de partners met een historie in video, motion graphics en VJ-en.

Bijna twee jaar later vlieg ik naar Abu Dhabi, een van de Arabische Emiraten. Dit is niet alleen een nieuwe werkervaring, maar ook een culture ervaring. Vanaf het moment dat ik het vliegveld uitstapte, werd ik overdonderd door de verschillen. Van 5 graden toen ik Nederland verliet naar de +35 graden in Abu Dhabi; van douane-uniform naar galabia; van systeemplafond naar mozaïek. Van belasting en accijns naar een land met ‘gratis stroom’. Het voelt als een streng land dat zichtbaar in korte tijd uit de grond gestampt is en een verzameling is van verschillende culturen. Abu Dhabi is plek van contrasten: binnen & buiten, rijk & arm, dag & nacht.

Na aankomst snellen wij door naar de venue, met een tussenstop in het hotel waar verschillende mannen naar mij toe komen rennen om mijn koffers aan te nemen. Iets waar ik moeite mee had, aangezien het zichtbare contrast tussen arm en rijk groot is, en ik dus niet mijn koffers af wilde staan, maar deze zelf wilde dragen. Dat terzijde, eenmaal bij de venue is het mijn hoofdtaak om te zorgen dat alles wat met video te maken heeft, werkt zoals het hoort voordat de show begint. Waar ik bij ID en werk gewend ben aan draaiboeken en planningen die men naadloos volgt, was het hier toch even slikken om te werken met ‘planningen’ die verre van nageleefd werden, chauffeurs die ruim een uur later kwamen en veranderingen die last minute aan mij worden verteld. Overdag ben ik gelukkig ‘vrij’ en is er tijd om rond te kijken, cultuur op te snuiven en helaas... ook om verder te studeren.

Ik heb mijn ‘bijbaan’ te danken aan mijn stage. Ik leer nog steeds ontzettend veel, elke show opnieuw. Ik hoop op deze manier door te kunnen groeien, het is een mooie manier van werken, mijn hobby/studie uit te oefenen en andere culturen te ontmoeten.

Deel dit artikel