Loe Schlicher in Milaan.

En hoe is het in Milaan?

Milaan is zo’n stad waarin ik graag woon. Geen moment van de dag is het rustig, overal en altijd mensen om je heen. Milanezen zijn niet zoals Eindhovenaren. Zij drinken alleen vóór 9 uur in de ochtend cappuccino en stoppen altijd voor een zebrapad (als je lef genoeg hebt om over te steken!).

Ook zijn ze niet bekend met afstandsmaten, zo kun je gerust bedrogen uitkomen als ze zeggen dat de supermarkt op ‘breve distanza’ ligt. Daarnaast kennen ze ook geen tijdafspraken, zelfs niet als je besluit expres een kwartier eerder af te spreken. Ze hebben hiervoor een soort sensor, ze komen dan gewoon een halfuur later…

Maar Milaan is ook de stad van Theater Scala, bij uitstek het mooiste theatergebouw. Met een beetje geluk en geduld heb je voor tien euro een plek (op de achterste rij) en kun je genieten van een voorstelling. Ben wel bewust, ook hier weer iets typisch Italiaans:

1.    Wacht geruim één uur in een rij voor het krijgen van een nummer.

2.    Kom om 17.00 uur dezelfde dag terug en haal met het betreffende nummer een nieuw nummer op.

3.    Met dit nummer kun je om 18.00 uur je echte ticket kopen. Bravo, bellissimo

Daarnaast heb je ook de alleraardigste verkopers, ze beloven me elke keer weer gratis armbandjes en als het regent krijg ik zomaar een paraplu (dus niet…). Oh ja, regen komt hier helaas ook voor en met een beetje pech waan je je zo weer in Hollandse sferen.

Verder spreekt nagenoeg geen enkele Italiaan Engels en is Italiaans spreken dus best handig. Gelukkig spreken ze op de universiteit Engels, wat studeren toch wel prettig maakt. Bovendien ben ik totaal verrast door het hoge niveau van de wiskunde. Het mag van origine een economische universiteit zijn, de eerste week werden gelijk Banachruimtes en Volterra-integraalvergelijkingen geïntroduceerd, maar ook dat maakt Milaan weer mooi.

Ook woon ik graag in Milaan omwille van het bestaan van wielerclub Genova 1913 (wees gerust, niet ieder lid is uit hetzelfde geboortejaar als de club). De leden maken grote tochten door Lombardije en hebben mij de mooiste plekken van deze streek laten zien. Italiaans spreken is ook hier weer erg handig, maar gelukkig kom ik met avantí en forzá een behoorlijk eind. En hoe is het in Milaan?Volgende week volgt nog het clubkampioenschap, hopelijk kan ik een paar Italianen kloppen…

Milaan is zo’n stad waarin in graag woon, eerlijk waar. Gelukkig mag ik nog even!

Deel dit artikel