Ongeveer drie kilometer lang, langs het regeringsgebouw en in het handelsdistrict was de zesbaansweg bezet. Het bezetten hield niets meer en niets minder in dan geblokkeerde wegen door mensen die daar rustig zaten, lagen of liepen. In tegenstelling tot de meeste protesten in Nederland, ging het er hier heel vredig aan toe. Mensen deelden water, energierepen, natte handdoekjes en koelpleisters uit. Het afval werd ingezameld en gescheiden en mocht er onverhoopt graffiti op de gevel gespoten zijn, dan werd deze door de burgers zelf weer wit geverfd. Het was indrukwekkend om het eenheidsgevoel, de rust en het verdriet van deze mensen te voelen.

Ondertussen gaan de protesten nog steeds door, maar de grote aantallen zijn afgenomen. Er zijn nog steeds wegen geblokkeerd, soms treedt de politie op met traangas en geweld en ‘winnen’ ze weer een deel terug. Over de afloop durft niemand een uitspraak te doen.

Maar, Hong Kong is meer dan enkel de protesten. Het is een land waar de universiteit aan zee ligt. Een land zo bergachtig dat de begane grond van het ene gebouw op gelijke hoogte is met de hoogste verdieping van het gebouw ernaast. Een land waar all you can eat & drink zes euro kost. Een land waar je nu nog gewoon in een zomerjurkje kunt lopen. En natuurlijk een van de meest dichtbevolkte landen, dat merk je wel als je op straat loopt of in een metro stapt. Maar al met al een heel mooi en leerzaam land dat ik voor geen goud had willen missen.