Joeri in Taiwan.

En hoe is het in Taipei?

Intussen woon ik bijna twee maanden in deze vriendelijke miljoenenstad en voel ik me hier thuis. Ik volg mijn vakken aan de prestigieuze National Taiwan University (NTU), of ‘Táidà’ zoals ze het hier noemen, wat ‘The Great of Taiwan’ betekent. Zodra je hier vertelt dat je aan Táidà studeert, krijg je direct veel aanzien, aangezien alle ouders hun kinderen van jongs af aan op de NTU proberen te krijgen.

door

Taipei is één van de weinige hoofdsteden die ik ken waarbij je binnen dertig minuten met de MRT (metro) in de bergen staat. Er zijn oneindig veel hikes rondom Taipei naar de prachtigste watervallen en hot springs. Dit is dan ook een veelvuldige bezigheid van een flink aantal exchange-studenten in het weekend.

De NS en haar reizigers kunnen trouwens nog een puntje zuigen aan de MRT en Taiwanezen hier. De MRT heeft nooit vertraging, rijdt altijd, de transfers worden soepel op elkaar afgestemd en het is hier hartstikke schoon. Dat laatste lijkt tegenstrijdig omdat er nergens publieke prullenbakken te vinden zijn, maar iedereen houdt zijn of haar rommel netjes bij zich. Daarnaast wordt er netjes in een rij gewacht met instappen totdat alle reizigers zijn uitgestapt.

Die rijen zie je hier overigens niet alleen in het MRT-station. Taiwanezen houden ervan om in de rij te staan. Op de night markets zie je overal rijen voor eetkraampjes en iedereen wacht netjes en geduldig. Iets wat voor een Operations Management and Logistics-student als ik niet om aan te zien is natuurlijk (lange wachtrijen zijn niet efficiënt).

Dit nette gedrag bevordert wel de vriendelijkheid van dit natuurrijke land. Iedereen houdt zich hier netjes aan de regels, is ontzettend behulpzaam en gedraagt zich zoals dat van hem of haar wordt verwacht, wat voor een veilig land zorgt. Iets waar de gemiddelde Nederlander nog iets van zou kunnen leren.

Deel dit artikel