Let's get wet. Foto | Bart van Overbeeke

Intro 2018 | ‘Let’s get wet’ is wel van de nattigheid

Het is niet de makkelijkste groep, volgens de papa en de mama, maar wel een heel leuke. En een lieve. Ze blijven elkaar minstens een half jaar zien, want zo gaat dat bij Scheikundige Technologie. ‘Let’s get wet’ heeft groepje 2 zich genoemd, “omdat we wel van de nattigheid zijn”.

Na één dag Intro is nog duidelijk wat de meeste indruk heeft gemaakt: Meiyanne Sturm die in café Spijker op het podium werd getrokken door een stripper. “En hij ging helemaal boven me, toen ik lag, met allemaal olie op zijn lijf…” En waar waren haar papa Niels Dalmijn en mama Tijmen van Veen op dat moment? Die stonden toe te kijken. En waarom schoten die haar niet te hulp? “We hadden niet de indruk dat dat nodig was, ze leek erg te genieten”, zegt Tijmen.

Mama

Tijmen is de mama omdat hij solliciteerde op een baan als studentmentor. Alle mentoren bij Japie zijn mama’s. Voor de Intro zoeken de mama’s er een papa bij en voor Tijmen werd dat Niels. “Aah, bijna een liefdesverhaal”, reageert kid Lotte Capel. Ze kan het komend half jaar groepsgesprekken op initiatief van Tijmen verwachten, of zelf bij hem aankloppen. Maar dat is op dit moment nog niet in zicht.

Vanavond komt er eerst een knalfeest. Alle Japiegroepjes zullen elkaar zien, verheugt Niels zich. En dan maar hopen dat Emmy van Diessen een beetje in de buurt blijft. Gisteren liet ze zich wel heel makkelijk adopteren door de Ninjapies, die met die stropdas om het hoofd.  

Zelf zijn ze de Let’s get wetters herkenbaar aan een waterpistooltje om hun nek. Overdag zit er water in, maar ’s avonds… De gadget is wel functioneel; wie geen Engels spreekt, mag worden beschoten. Er zijn drie niet-Nederlandssprekenden.

Allergisch

Het is zoals gezegd een lief, maar lastig groepje. Er is er één vegetarisch, één allergisch voor lactose, een ander voor noten, iemand kan niet tegen pollen, een ander niet tegen varkensvlees en er is er één die geen boter lust. Maar weet je wat zo lief is? Dat alle kids een appje sturen naar hun intromama wanneer ze eindelijk in hun bedje liggen.

Dat deed ook Kees van Kollenburg, die nog in Spoordonk woont. Maar hij logeert deze week bij een vriend in Best en hij gaat daar op de fiets naartoe. “Dat is elke nacht en ochtend toch een barre tocht”, zegt mama tegen Kees. “Ja, ik was bijna verdwaald, maar dankzij Google maps was ik toch om kwart voor drie thuis.”

Tegen die tijd was Stijn Lamerichs al lang thuis in Liempde. Maar die werd dan ook luxueus opgehaald met de auto door zijn biologische vader. Na de Intro gaat hij proberen te fietsen naar de colleges, maar volgens hemzelf gaat hij dat niet erg lang volhouden. Zien we hier een mooie taak voor mentor Tijmen?

Deel dit artikel